بحث استعدادپروری و یافتن ورودی های قدرتمند در شاخه اسکیت یکی از مسائلی می باشد که امروز بسیار پراهمیت است و باید به آن توجه ویژه ای شود. به همین منظور است که فدراسیون اسکیت انجمن های اسکیت و هیئت اسکیت استان ها و شهرها را به بحث استعدادپروری دعوت کرده است و از آن ها این درخواست را دارد تا تمام فعالین در رشته اسکیت را بسیج کند که بهترین نتیجه برای ورودی تیم های ملی کسب شود.
بحث استعدادپروری همیشه مورد اهمیت می باشد و عدم توجه به آن شاید در کوتاه مدت اثر شگرفی نگذارد اما در بلندمدت مطمئنا تیم های باشگاهی و تیم های ملی را دچار مشکل خواهد کرد. اینکه ما انحصارطلب باشیم و تمامی استعدادها را از اطرافیان خود انتخاب کنیم باعث می شود تا در طولانی مدت جامعه ای ضعیف از ورزشکاران گرد آورده باشیم که نتواند حتی عرصه های ملی قدرتمند عمل کنند.
رشته اسکیت یکی از ورزش هایی است که تنوع بسیار بالایی دارد و شاخه های مختلفی در آن دنبال می شود. آموزش اسکیت با اسکیت پایه و تکمیلی آغاز می شود یعنی فرد ابتدا حرکات بسیار پایه ای را آموزش می بیند و در ادامه سراغ حرکات پیچیده تر می رود. این روند آنقدر ادامه پیدا می کند تا فرد صلاحیت حضور برای شرکت در کلاس های تخصصی اسکیت را نیز داشته باشد. بدین ترتیب مربی او با بررسی دقیق پیشنهادهایی که برای ورود به شاخه های تخصصی خواهد داشت را پیش روی او می گذارد.
در این زمینه باید دقت بالایی داشت که بحث استعدادیابی در رشته اسکیت با فاکتورهای متفاوتی باید صورت بگیرد. اولین فاکتور توان بدنی و فیزیکی فرد است که او را برای چه رشته ای مناسب می کند. مورد بعدی نحوه اجرای حرکات است که در چه سطحی از اجرا قرار دارد همچنین علاقه کودک یا فرد بزرگسال نیز بسیار مهم می باشد.
برای موفقیت در رشته های تخصصی اسکیت نیازمند کوشش و تلاش طولانی مدت هستیم و این کار، کار چند ماهه نیست که اگر به آن علاقه نداشته باشیم از پس آن بر بیاییم. علاقه طولانی مدت ما را به سمت موفقیت سوق می دهد و عدم علاقه باعث شکست ما خواهد شد.
استعدادیابی یک پروسه علمی و تجربی است که در طول سالیان دراز به دست می آید. فردی که این کار را انجام می دهد باید تجربه زیادی در تمام رشته ها داشته باشد تا بتواند به صورت عمیق و اصولی این بررسی را صورت دهد.
به ویژه اگر این کار را برای کودکان انجام می دهیم باید دقت داشته باشیم که کودکان وسیله ای برای دستیابی به آرزوهای دست نیافتنی ما نباشند. ما نباید آن ها را وسیله کنیم تا آرزوهای خود را برآورده سازیم یا اگر به رشته ای علاقه مند هستیم خود روی نیمکت بشینیم و ادعای حمایت داشته باشیم و فرزند خود را به داخل زمین بفرستیم. اگر می خواهید علاقه خود را دنبال کنید بهتر است خود کفش اسکیت بپوشید و این کار را انجام دهید. برای فرزندان خود اجازه دهید تا مربی متخصص این کار را صورت دهد و علاقه خود فرزند شما تصمیم گیرنده نهایی باشد.
بسیاری از کودکان بر اساس علایق مربی و یا والدین خود و تحت تاثیر آن ها رشته تخصصی خود را برمی گزینند و برای مدتی انگیزه و انرژی کافی برای ادامه در آن رشته را دارند اما به مرور از آن دلزده و خسته می شوند و دیگر به صورت متمرکز حواس خود را به تمرینات نمی دهند. پدر و مادر از دست آن ها ناراحت می شوند و ناراحتی خود را به راحتی بروز می دهند و همین فشارهایی که بر روی کودک برای ادامه رشته ای که مورد علاقه اش نیست باعث می شود تا به زودی از این رشته دست بکشد.
برای مثال کودکی را تصور کنید که علاقه او به رقابت و دویدن و مسابقه دادن بسیار بالاست و این کودک را در رشته اسکیت نمایشی قرار دهیم یعنی رشته ای که به تمرکز بالا، توان بدنی زیاد نیاز دارد و او ساعات زیادی را برای تمرین های بیسیک اسکیت نمایشی صرف کند. این کودک خردسال نمی تواند متصور آینده ای در چند سال پیش رو باشد و می خواهد زود نتیجه را ببیند. می خواهد با دوستان و هم سن و سالان خود مسابقه دهد و به نوعی برنده آن مسابقه نیز باشد.
پس شاید رشته اسکیت سرعت گزینه بهتری از رشته اسکیت نمایشی برای او باشد. برای این منظور می توان جلسه ای را به صورت تستی برای کودک برگزار کرد تا در هر دو رشته حضور پیدا کند و علاقه اصلی خود را هر چند نه به صورت کامل ولی تا حد زیادی تشخیص دهد.
و اگر شما در یک آکادمی اسکیت مشغول فعالیت شوید و آموزش اسکیت را درآن جا آغاز کنید از همان اسکیت پایه و تکمیلی به صورت اصولی پیش خواهید رفت، حرکات را به گونه ای فرا می گیرید و بدن شما آمادگی لازم برای رشته تخصصی که به آن علاقه مند هستید را پیدا کند. یعنی برای رشته های مشکل تر تمرینات سخت تر و برای رشته های آسان تر تمرینات آسان تری در نظر گرفته می شود. در نهایت با ادامه دادن چنین مسیری و انجام چنین فعالیت هایی ست که کودک شما می تواند به تیم های ملی اسکیت راه پیدا کند و رقابت های جهانی را نیز تجربه کند.
بحث استعدادپروری و یافتن ورودی های قدرتمند در شاخه اسکیت یکی از مسائلی می باشد که امروز بسیار پراهمیت است و باید به آن توجه ویژه ای شود. به همین منظور است که فدراسیون اسکیت انجمن های اسکیت و هیئت اسکیت استان ها و شهرها را به بحث استعدادپروری دعوت کرده است و از آن ها این درخواست را دارد تا تمام فعالین در رشته اسکیت را بسیج کند که بهترین نتیجه برای ورودی تیم های ملی کسب شود.
بحث استعدادپروری همیشه مورد اهمیت می باشد و عدم توجه به آن شاید در کوتاه مدت اثر شگرفی نگذارد اما در بلندمدت مطمئنا تیم های باشگاهی و تیم های ملی را دچار مشکل خواهد کرد. اینکه ما انحصارطلب باشیم و تمامی استعدادها را از اطرافیان خود انتخاب کنیم باعث می شود تا در طولانی مدت جامعه ای ضعیف از ورزشکاران گرد آورده باشیم که نتواند حتی عرصه های ملی قدرتمند عمل کنند.
رشته اسکیت یکی از ورزش هایی است که تنوع بسیار بالایی دارد و شاخه های مختلفی در آن دنبال می شود. آموزش اسکیت با اسکیت پایه و تکمیلی آغاز می شود یعنی فرد ابتدا حرکات بسیار پایه ای را آموزش می بیند و در ادامه سراغ حرکات پیچیده تر می رود. این روند آنقدر ادامه پیدا می کند تا فرد صلاحیت حضور برای شرکت در کلاس های تخصصی اسکیت را نیز داشته باشد. بدین ترتیب مربی او با بررسی دقیق پیشنهادهایی که برای ورود به شاخه های تخصصی خواهد داشت را پیش روی او می گذارد.
در این زمینه باید دقت بالایی داشت که بحث استعدادیابی در رشته اسکیت با فاکتورهای متفاوتی باید صورت بگیرد. اولین فاکتور توان بدنی و فیزیکی فرد است که او را برای چه رشته ای مناسب می کند. مورد بعدی نحوه اجرای حرکات است که در چه سطحی از اجرا قرار دارد همچنین علاقه کودک یا فرد بزرگسال نیز بسیار مهم می باشد.
برای موفقیت در رشته های تخصصی اسکیت نیازمند کوشش و تلاش طولانی مدت هستیم و این کار، کار چند ماهه نیست که اگر به آن علاقه نداشته باشیم از پس آن بر بیاییم. علاقه طولانی مدت ما را به سمت موفقیت سوق می دهد و عدم علاقه باعث شکست ما خواهد شد.
استعدادیابی یک پروسه علمی و تجربی است که در طول سالیان دراز به دست می آید. فردی که این کار را انجام می دهد باید تجربه زیادی در تمام رشته ها داشته باشد تا بتواند به صورت عمیق و اصولی این بررسی را صورت دهد.
به ویژه اگر این کار را برای کودکان انجام می دهیم باید دقت داشته باشیم که کودکان وسیله ای برای دستیابی به آرزوهای دست نیافتنی ما نباشند. ما نباید آن ها را وسیله کنیم تا آرزوهای خود را برآورده سازیم یا اگر به رشته ای علاقه مند هستیم خود روی نیمکت بشینیم و ادعای حمایت داشته باشیم و فرزند خود را به داخل زمین بفرستیم. اگر می خواهید علاقه خود را دنبال کنید بهتر است خود کفش اسکیت بپوشید و این کار را انجام دهید. برای فرزندان خود اجازه دهید تا مربی متخصص این کار را صورت دهد و علاقه خود فرزند شما تصمیم گیرنده نهایی باشد.
بسیاری از کودکان بر اساس علایق مربی و یا والدین خود و تحت تاثیر آن ها رشته تخصصی خود را برمی گزینند و برای مدتی انگیزه و انرژی کافی برای ادامه در آن رشته را دارند اما به مرور از آن دلزده و خسته می شوند و دیگر به صورت متمرکز حواس خود را به تمرینات نمی دهند. پدر و مادر از دست آن ها ناراحت می شوند و ناراحتی خود را به راحتی بروز می دهند و همین فشارهایی که بر روی کودک برای ادامه رشته ای که مورد علاقه اش نیست باعث می شود تا به زودی از این رشته دست بکشد.
برای مثال کودکی را تصور کنید که علاقه او به رقابت و دویدن و مسابقه دادن بسیار بالاست و این کودک را در رشته اسکیت نمایشی قرار دهیم یعنی رشته ای که به تمرکز بالا، توان بدنی زیاد نیاز دارد و او ساعات زیادی را برای تمرین های بیسیک اسکیت نمایشی صرف کند. این کودک خردسال نمی تواند متصور آینده ای در چند سال پیش رو باشد و می خواهد زود نتیجه را ببیند. می خواهد با دوستان و هم سن و سالان خود مسابقه دهد و به نوعی برنده آن مسابقه نیز باشد.
پس شاید رشته اسکیت سرعت گزینه بهتری از رشته اسکیت نمایشی برای او باشد. برای این منظور می توان جلسه ای را به صورت تستی برای کودک برگزار کرد تا در هر دو رشته حضور پیدا کند و علاقه اصلی خود را هر چند نه به صورت کامل ولی تا حد زیادی تشخیص دهد.
و اگر شما در یک آکادمی اسکیت مشغول فعالیت شوید و آموزش اسکیت را درآن جا آغاز کنید از همان اسکیت پایه و تکمیلی به صورت اصولی پیش خواهید رفت، حرکات را به گونه ای فرا می گیرید و بدن شما آمادگی لازم برای رشته تخصصی که به آن علاقه مند هستید را پیدا کند. یعنی برای رشته های مشکل تر تمرینات سخت تر و برای رشته های آسان تر تمرینات آسان تری در نظر گرفته می شود. در نهایت با ادامه دادن چنین مسیری و انجام چنین فعالیت هایی ست که کودک شما می تواند به تیم های ملی اسکیت راه پیدا کند و رقابت های جهانی را نیز تجربه کند.
حضور در یکی از رشته های تخصصی اسکیت